که آب،پیش من مُرد که مُرد

دلِ مَن با پَرِ قُنداقه ی تو گِرِه ای خُورد که خورد

و سپس با یکی از تیر سه شعبه دل من مُرد که مُرد

دل بی تاب

دِلِ بِی تَابِ مَرا کاش کِه تابَش بدهی

تابِ بِی تابیِ بی تابِ حَرَم را بدهی

خبر اینست که یک سرو رشید آوردند...

خبر اینست که یک سرو رشید اوردند

استخوان های تو را در شب عید اوردند

جیب پیراهن آغشته به خون را گشتند

نامه ای را که به مقصد نرسید اوردند

نامه مثل جگر تشنه تو سوخته بود 

قفل آن باز نشد هر چه کلید آوردند...